Dag 9: Halong Bay en Hanoi

Vandaag weer een reisdag voor de boeg. We zijn vanmorgen om 6.45 uur opgestaan, lekker rustig gedoucht en toen naar het ontbijt gegaan. Op het dek werd wel weer tai chi gegeven, maar dat hadden we de dag ervoor al gedaan, dus bleven we lekker wat langer liggen.

Na het ontbijt hadden we wat tijd voor onszelf, tijd voor Martijn en Marco om te kijken of ze de koffiekopje puzzel nog konden oplossen. Dit lukte nog altijd niet. Toen we aan de reisleider van de andere groep vroegen of zij wist hoe deze puzzel opgelost moest worden, ging ze direct de uitdaging aan om deze op te lossen. En nog geen 10 minuten later: KLAAR!!! Daar zijn wij dan al uren mee bezig geweest en zij lost hem in no time op, grrrrr.... Maar wel knap.

Tijd voor een activiteit, kookles. We gingen leren hoe we een loempia moesten maken. Zoals verwacht natuurlijk erg simpel, rijstpapier en inhoud van groente/vlees/ei/sla, en dan rollen maar. We konden deze zelf zo opeten, zonder dat ze eerst gebakken werden. Dit was direct ons voorgerecht voor de lunch, die hierna werd voorbereid.

De lunch was maar weer eens prima geregeld, met vis, inktvis, vlees, rijst en watermeloen toe, waarna we nog een uurtje moesten wachten voordat we van boord gingen, richting de bus voor de terugreis naar Hanoi.

Met de kleine boot werden we weer naar de wal gebracht, waar we nog even moesten wachten op de bus. Toen deze aankwam, zijn we allemaal ingestapt en begon de terugreis van 4 uur. Onderweg werd er weinig meer verteld, dus maar een beetje dommelen en naar buiten kijken. We hadden verwacht dat het stuk tussen Halong Bay en Hanoi platteland zou zijn net veel groen. Blijkbaar wonen Vietnamezen graag direct langs de weg, want de weg ging van dorpje naar dorpje. Veel oude huisjes, veel oude troep en weinig moois om te zien. Dus maar lekker dommelen met een muziekje. Halverwege hadden we weer een plaspauze in een soortgelijke winkel als op de heenweg. Erg toeristisch dus gauw weer wegwezen!

Zodra Hanoi in het zicht kwam, werd het ook drukker op de weg. We kwamen midden in de avondspits terecht. De chauffeur probeerde nog een andere route te nemen om de files te ontwijken, maar net als in Nederland is dit eigenlijk niet mogelijk! Aansluiten maar dus.

Zodra we in de stad waren, reed het gelukkig wel weer een beetje door. Omdat iedereen apart bij zijn/haar hotel moest worden afgezet, reden we alsnog weer de halve stad door, voordat wij voor de deur van Rendez Vous hotel werden afgezet, ruim 1,5 uur later dan gepland. In de bus hadden we nog plannen gemaakt om ergens lekker koffie te gaan drinken en natuurlijk een hapje te eten. Omdat de nachttrein naar Hue alweer om 20.00 uur zou vertrekken, hadden we hier geen tijd meer voor, en werden het tosti's in ons hotel.

Bij aankomst bleek dat ze happy hour hadden, en dus gratis loempia's met bier serveerden. Wederom erg lekker, ze leken erg op de loempia's die we vanmorgen zelf hadden gemaakt. Monique heeft zelfs Numh geholpen ze even voor ons klaar te maken.

Om 19.00 uur werden we weer opgehaald door een taxi, dus nu was de tijd aangebroken echt afscheid te nemen van Numh. Wat een lieve en ontzettend zorgzame vrouw, niets is haar te veel. We hebben in de eerste week heel veel aan haar gehad, ze heeft alles voor ons geregeld, perfect gewoon! Dat gaan we de verdere reis nog missen...

Toen we bij het station afgeleverd werden, bleek dat er tegenover een koffietentje zat, waar je ook take away koffie kon krijgen. Dat hadden we gemist, dus zijn Henk en Monique even cappuccino en café latte gaan halen voordat we instapten.

Met deze overheerlijke bakkies koffie (wat kan een mens daar zin in hebben als fit niet altijd voor handen is) stappen we vervolgens de trein in, op weg naar de volgende plaats; Hue. We kijken 's avonds in de trein nog gezamenlijk naar de film 'Frozen'.

Tijdens het tanden poetsen, komt er nog een backpacker langs om ons te waarschuwen voor bedbugs (oftewel bedwants, kleine beestjes in het matras). Lekker idee, dus we gaan even op inspectie uit bij onze matrassen. We kunne echter geen sporen vinden, dus zal het in onze coupé wel meevallen,P. Gelukkig!

Omdat het dan al gauw half 1 is, wordt het tijd om te gaan slapen. Als dat tenminste lukt, want onze coupé bewaker roggelt er de hele avond flink op los. Gadverdamme, wat kunnen die Vietnamezen smerig doen en vieze geluiden produceren. Martijn heeft al gauw een bijnaam voor hem: VVVRR, oftewel vieze vuile Vietnamese ranzige roggelaar. Het komt steeds uit z'n tenen lijkt het wel. Brrrr......

Gauw gaan slapen en hopen dat in zich een beetje rustig houdt.