Dag 5: Sapa

Oh what a night!!! Zoals verwacht, was het best koud de nacht in de homestay. Gelukkig hadden Monique, Martijn en Marco hier geen last van. Waarschijnlijk doordat ze in een lakenzak sliepen. Henk daarentegen heeft het de hele nacht ijskoud gehad en daardoor slecht geslapen. Ondanks een lakenzak de rest ook niet heel goed, er waren nogal wat geluiden in die nacht. 8 snurkende Italianen, blaffende honden, ratten op het dak. Al met al weer een hele beleving!

Gelukkig bleek 's ochtends dat de zon weer lekker scheen, dus gauw naar buiten om in de zon te ontbijten. Kon Henk gelijk even op temperatuur komen. De eigenaar van de homestay had een lekker ontbijt voor ons gemaakt: pannenkoeken met banaan, honing en suiker. Wat een verwennerij weer op de vroege ochtend in dit kleine dorpje in de bergen.

Als het ontbijt erin zit, en we de rugzakken weer hebben ingepakt, wordt het volgens Ding (onze gids) tijd om weer te gaan. Vandaag staat een trekking op de planning van 6 km. Of deze erger wordt dan gisteren, wordt ons niet echt duidelijk. Maar goed, dat zien we onderweg wel.

We staan nog niet op straat, of er komen al weer van die lokale vrouwtjes naar ons toe. Daar hebben we er gisteren echt genoeg van gezien, dus iets minder vriendelijk zeggen we nog maar eens dat we niets willen kopen. Ook deze vrouwtjes laten zich niet zomaar wegsturen, maar na een paar keer indringend NEE te hebben gezegd, druipen ze toch af.

In eerste instantie lijkt het een eenvoudige route te zijn. We blijven gewoon op de weg lopen door het dorpje heen. De weg loopt wat schuin omhoog, maar is toch prima te doen. Op een gegeven moment verandert het beton in grind en daarna zand. Totdat we weer tussen de rijstvelden belanden. Alleen hebben we vandaag slechts natte, smalle (15-20 cm) paadjes, wat eigenlijk de rand van een sawah is. Omdat een rijstveld in meerdere vlakken tegen de berg op is gebouwd, hebben we rechts van ons een rijstveld op gelijke hoogte waar wij lopen. Links van ons echter ligt een rijstveld een meter lager. En dat voelt niet prettig als je balanceert op de rand. Nu is het hier ook nog eens erg druk, dus moeten we constant wachten op de groep voor ons. Dit had Henk iets te laat door, waardoor hij een stap in het rijstveld moest zetten. Gevolg: zeiknatte schoen en sok, alles onder de bruine modder. Maar het had erger gekund, hij had ook de andere kant op kunnen vallen. En dan was er veel meer bruin geweest. We zien een hoop voetstappen in het rijstveld onder ons en vragen Ding waarom dat is. Het antwoord is simpel: omdat het een paar dagen eerder heeft geregend, zij er een hoop mensen uitgegleden en naar beneden gevallen! We zijn nog steeds blij met het stralende weer wat wij hebben, wel wat warm onderweg, maar veel beter dan overal moeten glijden en misschien wel vallen.

Dit is later helemaal het geval, als we van een soort modder glijbaan naar beneden gaan. Omdat de grond hier droog is, kunnen wij gewoon rustig naar beneden lopen. Op zich al moeilijk genoeg, maar stel je voor dat de grond hier nat was. Dan was het een grote glibberpartij geworden.

Gelukkig is het niet overal zo, en komen we bijvoorbeeld ook door een bamboe gebied heen. Lekker even schaduw en relatief vlak terrein. We stoppen onderweg een paar keer voor water, maar komen uiteindelijk aan bij een rivier waar we onze schoenen schoon kunnen maken. Hierna zou het nog maar een klein stukje zijn, en onze schoenen zouden niet weer vies worden.

Nee, vies zijn ze niet meer geworden. Op zich was het ook niet ver meer, maar wel steil omhoog tegen een berg op. Zelfs op dit beton erg zwaar om te doen na 2 dagen trekken door de bergen met de zon op je gezicht. Al puffend en zwetend kwamen we boven, waar we zouden lunchen in een lokaal tentje.

Het eten bestond uit noodles in bouillon met groente en een gebakken ei. Alleen waren deze noodles zoals wij ze kennen als instant noodles, dit is niets vergeleken met de verse noodles die we eerder al hebben gegeten. Op zich prima te eten, maar we hadden beter gehad.

Na de lunch werden we met een minivan teruggebracht naar ons startpunt, het hotel in Sapa. Hier kregen we een sleutel van een kamer om te douchen, zodat we weer fris aan tafel konden verschijnen. Ook namen we hier afscheid van onze vriend Ding. Erg leuke gids geweest deze dagen, veel van hem geleerd over het gebied en de gebruiken.

Omdat we nog tijd over hadden, zijn we eerst nog koffie wezen drinken in een tentje in de buurt van het hotel. Daarna weer terug naar het hotel voor het diner. We hadden van Duitsers gehoord dat het eten erg lekker was, maar omdat het hotel zou vervallen was, hadden we hier weinig hoop op. Viel dat even mee! Eerst werd er al rijst geserveerd met 2 soorten vlees/groente/saus. Erg lekker allemaal. Daarna werd nog een nieuw schaaltje met groente/vlees/saus gebracht. Of dit alles nog niet genoeg was, werd er daarna nog een tepanyaki schaal gebracht met heerlijk vlees, sesamzaadjes, citroengras en een sausje. Allemaal even lekker weer, we worden weer verwend!

Na het diner is het nog even wachten op de bus die ons naar het treinstation terugbrengt. Daar aangekomen moesten we nog even wachten op onze treintickets, maar daarna konden we aan boord. Omdat we aardig vroeg waren, hebben we in een lokaal koffietentje nog wat gedronken.

Daarna op zoek naar onze trein voor de terugrit. Ook al stikt het op dit station van de toeristen, bewegwijzering is er alleen in het Vietnamees. Er staat wel een trein op het eerste perron, maar of deze voor ons is? Geen idee. Als we het vragen aan een medewerker, dan wordt er gezegd dat we in de trein erachter moeten zijn, maar of dit de waarheid is betwijfelen we. Toch nog maar een keer vragen aan een ander. Deze geeft hetzelfde antwoord, dus zal het wel kloppen. We lopen om de eerste trein heen, steken het spoor over, en zien daar ook weer een trein staan. Als we bij onze wagon aankomen, staat daar zelfs al iemand klaar om de tickets te controleren en mogen we aan boord. Ook weer gelukt!

Aan boord hebben we nog even een filmpje gekeken, de begane grond (Henk en Monique) een andere film dan op de eerste verdieping. Martijn kon zich nog even uitleven door een stellage te maken van onze rugzakken tussen de bedden in. Ider kon dan de iPad op staan, zodat we de film goed konden zien.

Na de film gauw de tanden gepoetst, het was inmiddels al laat en de hoogste tijd om te gaan slapen. We hadden hier niet heel veel vertrouwen in met de ervaring op de heenreis, maar gingen het toch maar even proberen. We zouden om ongeveer 4.30uur aankomen in Hanoi, dus weer vroeg uit de veren.

Het was toch vakantie...