Dag 16: Con Dao Island

We hebben besloten vandaag lekker rustig op te starten, en spreken af om 9 uur te gaan ontbijten. In het restaurant waar we gisteravond hebben gegeten, wordt ook ontbijt geserveerd, dus liepen we daar naartoe. We hadden een guesthouse geboekt zonder mogelijkheid tot ontbijt dus moesten we hiervoor de deur uit.

Net als het avondeten was het ontbijt simpel maar lekker, en erg goedkoop. Ondertussen bespraken we de invulling van deze dag. We wilden fietsen huren, om hiermee een gedeelte van het eiland te verkennen. Op de weg van het vliegveld kwamen we langs een luxe resort, we wilden daar graag gaan kijken en misschien een kop koffie drinken, want verder hadden we nog geen plek gezien waar we dit wilden. Maar waar huur je fietsen? De ober van het restaurant vertelde ons waar dit kon, en dat was ook meteen de enige plek waar dit kon op het eiland. Dus wij te voet op weg naar het resort waar dit kon.

Onderweg komen we een camping tegen waar we dezelfde vraag stellen. Deze receptionist stuurt ons een hele andere kant op. Tja, wat is dan waar? Martijn spreekt ondertussen een aantal Engelse toeristen met een scooter, en vraagt ze wat dit kost. Het komt er op neer dat 2 scooters net zo duur zij als 4 fietsen, dus we besluiten niet verder naar de fietsen te zoeken (en onze tijd hiermee te verspillen) en gewoon voor 2 dagen scooters te huren. Zo gezegd, zo gedaan.

Van dezelfde toeristen had Martijn gehoord dat er in het nationale park op het eiland een mooi strand lag, daar konden we nu mooi naartoe rijden. Hiervoor moesten we aan de andere kant van bergen zijn, met de scooter prima te doen. We hadden hiervoor een ticket nodig, dus die gingen we eerst maar halen bij de ingang van het park. Daar aangekomen blijkt dat ze siësta houden, dus moeten we later terugkomen. Toch helpt de mevrouw ons verder met informatie over het park. We besluiten om eerst op weg te gaan naar het luxe resort (genaamd Six Sense Resort) om daar koffie te drinken. Eerst even pinnen, want inmiddels hadden we gelezen waar deze was, en toen op weg naar het resort. In eerste instantie wilde we dit gaan lopen, later fietsen. Het is maar goed dat het niet zover is gekomen, want zelfs met de scooter was het nog een behoorlijk eind. Ook al hadden we op de weg van het vliegveld naar de guesthouse het resort al zien liggen, het leek veel dichterbij dan het in werkelijkheid was. Helemaal toen we bij de ingang werden tegengehouden. Tot 4 januari accepteerden ze geen gasten meer, ook niet voor een kop koffie! Vreemd, maar waarschijnlijk hadden ze een belangrijke gast in huis die geen pottekijkers wilde. Zo'n resort was het wel. Maar goed, geen koffie dus.

Tegelijkertijd met ons kwamen we nog 4 mensen op scooters aan, met hetzelfde idee als wij. Al gauw bleek dat dit ook Nederlanders waren (vader met 3 dochters) en raakten hiermee in gesprek. Ze vertelde ons dat we in het plaatsje lekkere koffie konden drinken bij café Infiniti. Ze vertelden ons hoe we hier konden komen, dus wij op weg.

Bij het café aangekomen, blijkt dit een heel leuk café/restaurant te zijn, in de stijl van een beachclub met veel hout. We drinken hier onze koffie en doen meteen maar de lunch met een club sandwich. Heerlijk gegeten (veel te veel voor een lunch) en we zien direct de kaart, dus denken hier 's avonds weer terug te komen. Maar nu eerst op pad naar het nationaal park met het mooie strandje. De weg er naartoe is prima de doen. We komen bij de trap aan, die ons in 700 meter naar zeeniveau brengt. Een hele klim, zeker op de slippers die we vandaag aan hebben. Maar als we beneden zijn, volgt een duik in zee als beloning. Niets is minder waar als we beneden komen, want we zien alleen rotsen en zee, geen strand of zand. Er is wel een huisje hier, maar verder is er weinig te beleven. We lopen nog wat rond, maar gaan hier zeker niet het water in. We besluiten weer terug te gaan naar de scooter, de klim van 700 meter traplopen in het vooruitzicht. Dat valt best tegen als het zo warm is, maar bezweet en hijgend bereiken we allemaal weer de weg waar de scooter staat. Dan maar naar het strand in de buurt van de camping waar we de scooters hebben gehuurd, want we willen nu toch wel graag zwemmen en afkoelen. Zo gezegd, zo gedaan, binnen 15 minuten waren we ter plekke. Snel alle kleding uit (zwemkleding niet natuurlijk) en duiken maar!

Nadat we lekker een poosje hebben gedobberd in de zee, gaan we nog even een kerstboodschap maken voor onze families en vrienden in Europa. We schrijven een wens op het strand met een stuk hout, en proberen met een selfie hier alle vier bij op te komen. Het duurt even voordat we alles op de foto hebben wat de bedoeling is, maar uiteindelijk lukt het. Zie het resultaat op Facebook!

Nadat we een poosje hebben liggen luieren, besluiten we terug te gaan naar de guesthouse. Een wens van Marco gaat hiermee in vervulling, zwemmen in zee op een eiland tijdens de kerstdagen, deze kan van de bucketlist af! Het begint inmiddels te schemeren, tijd om te gaan. We gaan een poosje rusten voor het avondeten.

Zoals we eigenlijk 's middags al hadden besloten, rijden we op onze scooters naar hetzelfde restaurant waar we die middag al hadden geluncht. Het terras zit vol, dus zoeken we binnen een plekje. We krijgen de kaart weer, en bestellen vrij snel. Marco bestelt een glas rode wijn, die hier blijkbaar overal koud geserveerd wordt. Klinkt vreemd, maar eigenlijk is dat in een warm land best lekker. De andere 3 nemen een fruit smoothie in verschillende smaken.

Als het eten wordt geserveerd, smikkelen we er allemaal op los. Wat een lekker eten hier, en wat een vriendelijk personeel. Ze spreken niet allemaal even goed Engels, maar doen erg hun best om het je naar de zin te maken. Een man waarvan we denken dat het de eigenaar is, komt ons vragen of we nog een nagerecht willen, er staat namelijk een erg lekker nagerecht op het kerstwens: chocolademousse. Als we met hem in gesprek raken, blijkt hij niet de eigenaar te zijn, maar zijn broer en is hier naartoe gekomen om zijn broer te bezoeken met een Zweedse vriend van hem. De Zweed wordt erbij geroepen en dan verstaan we het niet meer, want het gesprek gaat verder in het Zweeds. Totdat die man in de gaten heeft dat wij uit Nederland komen (Martijn vertelt hem dit) en schakelt dan probleemloos over naar het Engels. We praten nog een poosje, en de broer van de eigenaar vertelt ons nog waar we naartoe moeten op het eiland. Hij weet nog een leuk strandje waar we samen naartoe kunnen. Dit is alleen een uur lopen enkele reis, en het ligt aan de andere kant van het vliegveld. Dat gaat helaas niet in onze plannen passen, want we willen ook de gevangenissen van het eiland nog bezoeken. Dit laten we dus maar schieten, we moeten keuzes maken!

Na het toetje en de koffie is het tijd voor een cocktail, deze wil Monique al een paar dagen en eerste kerstdag is daar een uitgelezen moment voor! Nu staan er op de kaart een groot aantal, dus kiezen we eentje die we lekker vinden. Marco houdt het bij wijn.

Nadat we de cocktails hebben opgedronken, is het tijd om richting het guesthouse te gaan. Het is inmiddels 22.30 uur en het restaurant is ook aan het opruimen. Al met al een ontzettend leuke dag geweest, een hele bijzondere eerste kerstdag. Hier zullen we vast nog vaak aan terugdenken.

Eens kijken wat de tweede kerstdag voor ons in petto heeft...