Dag 20: Ho Chi Minh City (Saigon)

De laatste volledige vakantiedag in Ho Chi Minh City begint ook weer lekker op tijd. Vandaag geen rustdag, maar eentje met een excursie naar de tunnels van Cu Chi. Degene die de blogs allemaal gelezen hebben, deze excursie hadden we voor de kerstdagen al willen doen, maar dat is toen niet helemaal goed gegaan. We gaan vandaag in de herkansing!

We zitten om 7.30 uur aan het ontbijt op het terras van het hotel, want we worden om 8.00 uur opgehaald voor de excursie naar de tunnels. Zoals altijd is ook deze gids weer keurig op tijd, zodat we op tijd kunnen vertrekken. Vandaag hebben we een gids genaamd Tahn, daarnaast een chauffeur waarvan we de naam niet weten. Than spreekt redelijk Engels, al spreekt hij sommige woorden ook weer bijzonder uit. Hij heeft het vaak over 'shoulders' en na een tijdje begrijpen we dat hij bedoelt 'soldiers'. Veel logischer in een verhaal over de oorlog.

We vertrekken richting het noorden (ja, dat is goed !) en doen we weer een uur over om de binnenstad uit te komen. Iedereen vertelt ons steeds dat het ongeveer 1,5 uur rijden is, maar dan houden ze vast geen rekening met het verkeer in de binnenstad. Than vertelt honderduit over de oorlog en de gruwelijkheden die daar hebben plaatsgevonden. Een heleboel informatie hebben we vorige week ook al gehoord maar dat weet hij natuurlijk niet. Als we de stad uit zijn, vertelt hij dat we onderweg nog een stop maken voor een plaspauze, bij een fabriek waar gehandicapten uit de oorlog werken en handgemaakte schilderijen maken. Nee hè, weer zo'n tent waar je naartoe moet om iets te kopen! Als we er zijn, krijgen we zelfs een rondleiding om ons te vertellen hoe de dingen worden gemaakt die hier gemaakt worden. De gehandicapten die hier werken, zijn geen mensen die in de oorlog hebben gevochten, maar kinderen en/of kleinkinderen hiervan. De napalm zorgt hier nog altijd voor veel ellende, we leren dat het DNA van mensen kapot is gemaakt en dat er menig altijd veel mismaakte kinderen worden geboren. Met de meest verschrikkelijke afwijkingen, je kunt het zo gek niet verzinnen. Er worden mooie schilderijen gemaakt van schelp en eierschalen, en na de rondleiding kunnen we hiervan schilderijen kopen in de winkel.

Na deze stop rijden we verder richting de tunnels, volgens Than is het nog ongeveer een half uur rijden. We draaien de parkeerplaats op, en zien direct dat het hier erg druk zal zijn. Er staan al vele bussen en auto's geparkeerd. We lopen naar de kassa, Than haalt de kaartjes en we gaan naar de ingang van het park. Het voelt bijna als een Efteling attractie, zoals we van de ene naar de andere plek lopen.

We krijgen eerst een film te zien over hoe er in oorlogstijd geleefd werd. Het werd al snel een soort propaganda film omdat er met name werd verteld hoe slecht de Amerikanen waren en hoe zielig de Vietnamezen. Beetje jammer, want ook de Vietnamezen waren geen lieverdjes. Daarna lopen we een soort bos door, waar onder een tunnel labyrint is. Hier en daar zijn ingangen en uitgangen waar onze gids over verteld. Ook al zijn deze gaten wat groter gemaakt voor de toeristen, het blijven angstig kleine tunnels waar ze toen doorheen moesten kruipen. We krijgen nog meer te zien over het leven onder de grond, en de manier waarop de Vietnamezen zichzelf in leven hielden, en hoe ze (zonder geld, het was een arm volk) toch heel inventief met spullen omgingen en hier van alles van maakte. We krijgen ook te zien hoe ze boobytraps neerlegde, en andere verschrikkelijke vallen maakte om de vijand te verwonden. Hoezo vreedzaam volkje?

Uiteindelijk gaan we zelf ook nog even ondergronds, om te voelen hoe dat is. Kortgezegd; benauwd, warm, donker en klein. Veel respect voor de mensen die hier hebben geleefd in de oorlogstijd. Als we weer boven de grond komen, krijgen we nog te eten wat ze in oorlogstijd aten. Het blijkt cassave te zijn, een soort gekookte wortel met daarbij een dip van pinda en suiker. De cassave heeft niet veel smaak, die wordt met name verkregen door de dip. Daarnaast werd veel thee gedronken, en dat was het dan.

Na deze proeverij is het tijd om terug te gaan naar de auto. We zijn hier nu ongeveer 1,5 uur geweest. Het is hier erg toeristisch, maar geeft wel een goede indruk van de leefwijze van de Vietnamezen in oorlogstijd. De gids geeft aan dat we nu met de auto terug gaan naar de stad, en dat we - als we dat willen - kunnen worden afgezet bij het oorlogsmuseum. Hij zal niet mee naar binnen gaan en daar afscheid nemen.

Zo gezegd, zo gedaan, dus ruim een uur later geven we hem voor de deur van het museum een hand en bedanken hem voor alle informatie. Nadat we nog een kop koffie en een broodje hebben gegeten voor de ingang van het museum, gaan de mannen naar binnen. Monique gaat niet mee naar binnen, zij vind het tijd om haar nagels te laten doen en laat het oorlogsgeweld voor wat het is. Binnen krijgen we nog meer te zien van de oorlog. Hier wordt alles met foto's uitgebeeld, soms zelfs de meest verschrikkelijke dingen. Ook hier wordt alles belicht vanuit Vietnamees oogpunt er de Amerikanen als boeman, maar dat zij we intussen wel gewend. Vreemd genoeg nemen ook heel veel ouders hun kinderen mee naar dit museum, terwijl veel foto's toch verschrikkelijke dingen laten zien. Foto's waar wij zelfs van terugdeinzen...

Nadat we een poosje hier hebben rondgekeken, lopen we op ons gemak terug naar het hotel om wat uit te rusten en te douchen. We spreken uiteindelijk om 19.00 uur af bij een restaurant die we al hadden gezien. Een restaurant met mediterrane keuken. Gisteren hadden we Vietnamees gegeten, vandaag dus weer meer westers. We zitten lekker lang te tafelen, eten allemaal weer erg lekker (ook een nagerecht dit keer) en gaan dan op weg naar het hotel. We willen allemaal nog de backpack klaarmaken voor de volgende ochtend (even helemaal uitpakken en weer inpakken om er zeker van te zijn dat er geen vreemde dingen in zitten, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn - en dan enigszins op tijd naar bed. De volgende ochtend worden we om 6 uur opgehaald voor een rit naar het vliegveld, dan begint onze terugreis naar Nederland.

Onze schitterende reis zit er bijna op, nog 1 reisdag te gaan...