Dag 17: Con Dao Island

Ook de tweede kerstdag begint rustig. Martijn staat vroeg op om wat foto's te maken bij zonsopgang, en gaat daarna met Monique tickets regelen voor een bezoek aan de gevangenissen op het eiland. Dat staat voor vandaag op het programma. We spreken af elkaar rond 9 uur te ontmoeten in café Infitini (alweer?) om daar te ontbijten.

Henk en Marco rijden even via een geldautomaat om daarna door te rijden naar het café. Het is druk met ontbijtende gasten, maar we weten nog een plekje te vinden. Ook al is het ontbijt hier iets duurder, we eten allemaal erg lekkere gerechten, net even anders dan anders. En geen van allen eten we ei, iets wat we eigenlijk elke ochtend eten. Martijn en Monique hebben alleen tickets voor zichzelf weten te kopen (ook deze mevrouw spreekt totaal geen Engels, en begrijpt zelfs na het zien van een foto van ons vieren niet dat ze 4 tickets willen), dus rijden we er eerst weer even langs voor tickets voor Henk en Marco. Daarna gaan we door naar de eerste gevangenis op het eiland.

Deze gevangenis is gebouwd in 1862 door de Fransen, en heeft ook zogenaamde 'tiger cages'. Dit blijken kooien te zijn waar meerdere mensen in gevangen werden gehouden, vastgenageld aan hun voeten. Het plafond van dit vertrek was open (alleen ijzeren tralies) waardoor de bewaking vanaf boven op de gevangenen neerkeken. Hierdoor konden ze eenvoudig met een stok de gevangenen prikken en werd er zelfs een soort zuur naar beneden gegooid die in de huid brandde en de gevangene blind maakte. Door hier rond te lopen, krijg je een indruk van de gruweldaden die hier zich hebben afgespeeld. Wat moet men hier geleden hebben, in kleine hokken zonder plafond met veel te veel mensen bij elkaar. We vinden het vandaag al warm, stel je voor dat in zo'n hok zit, zonder windje en zonder schaduw, met allerlei ziektes op de loer. Verschrikkelijk dat er mensen bestaan die zulke dingen zelfs maar kunnen verzinnen! En natuurlijk is dit van alle dag, want zelfs tegenwoordig gebeurd dit nog in bepaalde delen van de wereld.

Niet alle gebouwen zijn nog in goede staat, dus na een half uurtje gaan we verder naar de tweede gevangenis. Dit is een gevangenis welke rond 1970 is gebouwd door de Amerikanen. De opzet lijkt heel erg op de Franse bouw, maar toch oogt het minder schrikbarend. Ook hier weer grote barakken met weinig daglicht, en per hok 1 wc, welke waarschijnlijk met 200 man moet worden gedeeld.

We gaan ook nog op bezoek bij de laatste gevangenis, maar komen hier niet meer binnen omdat het tijd voor de siësta is. We zijn vanaf 14.00 uur weer welkom. Dan maar op weg naar wat drinken en misschien wat te eten. We hadden de vorige dag al gezien dat er nog een café in het centrum zat, en gaan daar naar toe. Het café heet bar200 en wordt gerund door Australiër. We raken met hem aan de praat, en horen dat het een slecht seizoen is qua toerisme. Dezelfde tijd vorig jaar zat zijn café nog stampvol, maar nu is dat heel anders. De overheid doet niet genoeg om het toerisme op het eiland op de kaart te brengen buiten het land zelf, er komen dus voornamelijk (70%) Vietnamezen op vakantie naar dit eiland. En die komen niet bij hem! Nu schijnt er zelfs een resort gebouwd te worden voor en door Russen. Als ze daarmee het eiland gaan 'overnemen', dan verkoopt hij zijn zaak en vertrekt van het eiland. Het is ons nu wel duidelijk waarom men hier zo slecht Engels spreekt, de meeste toeristen komen uit eigen land!

We bestellen wat te eten en drinken, en gaan daarna op pad voor het strand. We besluiten te kijken of we toch op het strand naast het luxe resort Six Senses kunnen komen. Als het goed is, is een gedeelte echt openbaar toegankelijk. We rijden er op de scooter heen en vinden al gauw de juiste plek. Wel staat er direct een bewaker van het resort bovenop om aan te geven dat we niet op het rechter gedeelte mogen komen omdat dat een privé gedeelte is. We houden keurig links en zien dat er een paar andere mensen al op het kleine strandje liggen. We lopen door tot het eind en droppen hier onze spullen voor een duik in zee. Er zijn aardig wat golven, we vermaken ons hier prima voor een tijdje.

Als we uitgezwommen zijn, pakken we onze spullen weer. We willen nog langs de laatste gevangenis midden in het dorp. Het blijkt de oudste en beste bewaarde van alle gevangenissen te zijn. Als we naar binnen lopen, oogt het zelfs als een vakantiepark, maar niets is minder waar. Ook hier hebben zich in het verleden weer verschrikkelijke dingen afgespeeld. Dit wordt mooi uitgebeeld met beelden van de gevangenen op de plekken waar ooit echt mensen hebben vastgezeten. Als we hier een tijdje hebben rondgekeken, gaan we nog op pad naar een pagode in de bergen die we gisteren hebben gezien. Daar aangekomen, blijkt dat we de berg op moeten lopen om de pagode te zien, allemaal trappen. Daar hebben we alleen geen zin in, dus gaan we op weg naar ons stamcafé om een cocktail te drinken.

Als we deze op hebben, gaan we weer op weg naar het guesthouse met de scooters om wat uit te rusten en te douchen. We spreken af om 19.00 uur weer op weg te gaan voor het diner, en komen bij automatisch weer bij hetzelfde tentje uit. Nu is er op dit kleine eiland niet veel keuze maar we vinden het hier erg gezellig met leuk personeel, dus waarom niet! We bestellen ons eten, en net als altijd komt dit vrij snel tevoorschijn.

Als we het eten op hebben, gaan we eerst maar eens onze scooters inleveren nu dat nog kan. Morgenochtend vertrekken we weer naar het vaste land, en dan hebben we hier geen tijd meer voor. Het inleveren gaat heel snel, we krijgen zonder controle onze deposit terug. Nog nooit is het zo eenvoudig geweest om iets in te leveren.

We besluiten nog een laatste drankje in ons stamcafé te nemen, en lopen er in 10 minuten naartoe. We nemen nog een laatste cocktail (het is per slot van rekening nog kerst) voordat we naar bed gaan. De volgende ochtend staan we om 7.00 uur op om te ontbijten, want dan gaat de reis weer verder. We zullen met het vliegtuig naar Con Tho gaan, een plaatsje in de Mekong Delta.

Weer op weg naar nieuwe avonturen...